Ik zat zomaar te denken…. en vroeg mij opeens af waarom wordt een weigering omgeroepen als zijnde ongehoorzaamheid?
Zo zag ik een hele mooie eerste ronde van ruiter met haar pony. Foutloos en mooie stijlpunten. De barrage gaf toch wat zenuwen en ruiter ging niet meer zo mooi mee op de sprong, vervolgens een mindere afstand en opeens was het gebeurd. Zowel pony als ruiter zenuwachtig en daar kwamen de 3 ‘ongehoorzaamheden’.
Vond dat opeens zo naar klinken, ongehoorzaam zijn doe je willens en wetens toch? En na zo’n mooie foutloze eerste ronde en een 2de ronde die eerst ook vlekkeloos verliep was dit natuurlijk een grote teleurstelling. Door het ongehoorzaamheid te noemen, lijkt het probleem automatisch bij het dier gelegd te worden.
Wat nu als we het uitsluiting wegens een 3de ‘miscommunicatie’ gaan noemen? Dan wordt het een team kwestie toch?
Ik ben voor, wat vind jij???
